Obudowa typu desktop

Obudowa skonstruowana tak, by umożliwić postawienie na niej monitora. Jej charakterystyczny płaski kształt ogranicza przestrzeń wewnątrz takiej obudowy, co utrudnia lub uniemożliwia rozbudowę komputera o nowe, wewnętrzne urządzenia, przez co zawęża się wachlarz zastosowań. Jedną z zalet tego typu obudów jest mała ilość zajmowanego miejsca na biurku w przypadku posiadania monitora CRT.

Obudowa typu tower:

Stojąca obudowa komputera o kształcie wysokiego lecz wąskiego prostopadłościanu. Dzieli się na trzy rodzaje różniące się rozmiarami.

- Mini tower - najmniejsza obudowa typu "tower". Ma najmniejszą z nich pojemność i umożliwia montaż dwóch małych (stacja dyskietek) i dwóch dużych (napęd CD-ROM) napędów.
- Midi tower - średnia obudowa typu "tower". Najczęściej stosowana, stanowi rozsądne rozwiązanie dla typowych zastosowań komputera. Umożliwia montaż 2 małych i 3-4 dużych napędów.
- Big tower - największa obudowa typu "tower" najczęściej stosowana w serwerach. Umożliwia montaż dwóch małych i pięciu dużych napędów oraz dodatkowych dysków twardych.


Podstawowymi celami stosowania obudowy komputera jest zarówno ochrona najważniejszych elementów komputera przed uszkodzeniami mechanicznymi, jak i zapewnienie spójnej organizacji podzespołów oraz ich prawidłowej wentylacji. Obudowa powinna także umożliwiać łatwy montaż i wymianę części komputera, oraz jego rozbudowę.

Przez długi czas wszystkie obudowy komputerów były podobne - były koloru beżowego i miały prostą stylistykę. Rewolucyjną zmianę w tym zakresie spowodowała w roku 1998 premiera komputera iMac, który prezentował całkowicie nowe podejście do projektowania obudowy komputera, zarówno na polu stylistyki jak i ergonomii. Wśród wielu nowości w wyglądzie można wymienić umieszczony w górnej części obudowy uchwyt służący przenoszeniu komputera oraz zastosowanie jednakowej, atrakcyjnej kolorystki, zarówno dla obudowy jak i myszy czy klawiatury. Także inne peryferia komputerowe firmy Apple są od tego czasu produkowane według takiego wzornictwa. Od tej pory wytwórcy komputerów osobistych prowadzą próby poprawy wyglądu i ergonomii obudowy komputera, najczęściej poprzez nadawanie jej nowoczesnych kształtów, stosowanie atrakcyjnych wizualnie materiałów (np. kolorowe lub przezroczyste tworzywa sztuczne oraz aluminium). Kolejny przełom we wzornictwie obudów komputerowych nastąpił w roku 2001 wraz z nową wersja iMaca, gdzie jednostka centralna ma postać małej półkuli z obrotowym ramieniem zakończonym wyświetlaczem LCD.